Vanmorgen hoorde ik mijn dochter onder de douche stappen. Een tijdje later zat ik beneden te wachten, waar bleef ze. Toen ik naar boven riep om te vragen of ze weer terug gegaan was naar bed kreeg ik als antwoord “Mwoeh”.
Ik dacht terug aan Afrika. Daar was ik met mijn dochter in 2006. Een tijdje terug dus.
In de Serengeti zagen we ze en ook in de Ngorongorokrater. Gnoes. Heel veel gnoes.
Gnoes roepen de hele dag naar elkaar. “Mwoeh”. Ze zijn namelijk slechtziend. Daarom zijn ze altijd samen met groepen zebra’s. Die horen niet zo goed maar zien des te beter. Zo zijn ze elkaars ogen en oren.
Wij horen het niet, maar het geluid van iedere gnoe is uniek. Zo kan een moeder haar kind onderscheiden in een troep van duizenden gnoes.
Ook het “mwoeh” van mijn kind is uniek. Dat geluid herken ik uit duizenden.
