Alles draait om de lach bij de Lachwinkel. Alle lachwinkeliers zijn erop uit om bij jou, je collega’s of je familie en vrienden een lach op het gezicht te toveren.
Waarom is lachen zo belangrijk? Waarom geen artikelen over huilen?
In de jaren 50 lachten wij (volwassenen) nog zo’n 16 minuten per dag. Tegenwoordig is dat nog maar zo’n 7 minuten, ondanks onze flink gestegen welvaart. Dus daar ligt het niet aan.
Tussen India en Tibet ingeklemd, dichtbij Nepal, Bangladesh en Myanmar, ligt Bhutan, een klein staatje waar weinig mensen komen. Waar weinig mensen van buitenaf mogen komen. De mensen in Bhutan berekenen niet een Bruto Nationaal Product, het gaat daar niet om geld. De koning van Bhutan besloot het anders te doen, zij berekenen het Bruto Nationaal Geluk, Gross National Happiness.
De mensen zijn er niet rijk, net als je zou kunnen zeggen van onze landen kort na de tweede wereldoorlog. Het gaat niet om spullen. Nic Marks zegt in het resultaat van een onderzoek dat het verkrijgen van al die welvaart, gemeten in geld en spullen, veel tijd en energie kost om te verkrijgen. Dit is kostbare tijd die je anders bij familie en vrienden door had kunnen brengen. Want dat is wat geluk brengt. Samen zijn met andere mensen.
In de jaren 50 waren de mensen meer samen. Ze lazen samen, speelden bordspelletjes en werkten samen. Tegenwoordig zit iedereen achter z’n eigen schermpje te scrollen om te zien wat andere mensen hebben beleefd. Maar praten, ho maar.
Lachen is een sociale gebeurtenis. Lachen doe je niet zomaar in je eentje, daar heb je andere mensen bij nodig. Als je samen lacht dan zorgt dat voor een krachtige verbinding. Zoek dus de lach op. Zoek mensen op. Zorg dat je niet achter je scherm blijft plakken (ik ga er zo ook snel achter vandaan).
Lach, verbind en geniet. Laten we die statistieken eens een poepie ruiken. Op naar weer een kwartier per dag samen lachen. Dat lijkt me een mooi streven. Doe je mee?
