Soms denk ik: Het leven is een grote grap.
Natuurlijk niet als je naar het nieuws kijkt. Gebeurtenissen als aanslagen in Parijs op een satirisch magazine zijn bloedserieus.
Zelfs in mijn wereld zonder tv en zonder ’s morgens meteen nu.nl bekijken dringt dit door.
Wat kunnen we doen?
Wat mij betreft: adem in, adem uit.
Door te ademen, door te lachen, wordt het leven minder zwaar. We worden aangenamere mensen. Voor onszelf en voor de mensen om ons heen.
Ik denk dat als meer mensen zouden blijven ademhalen en daarop gefocust zouden blijven er minder problemen zouden zijn.
Wat ik weet is dat als we focussen op ademhalen, op lachen, we eenvoudig in het NU komen. Een prettige meditatieve staat van zijn.
In deze staat is er geen gedoe. Geen verlangen. Geen weerstand. Geen voors- en tegens. Het is. Je bent.
We worden kleiner, nietiger, onbelangrijker. Een stipje op de planeet en een seconde in de eeuwigheid.
We worden grootser, mooier, aantrekkelijker. Iemand om bij te zijn. Om van te houden. Is dat niet wat we het liefste willen?
Breath in the good shit. Breath out the bullshit.
