Luc van Imschoot vroeg het een tijdje geleden aan me. “Moeten we het wel of moeten we het niet doen?” “Ja, je weet hoe ik erover denk” antwoordde ik hem.
Mijn gedachten gingen terug naar mijn eigen ervaringen met Holland’s Got Talent. Toen vroeg ik me ook af of ik het moest doen. En waarom zij mij überhaupt op het podium zouden willen.
Het zijn lastige overwegingen. Je krijgt de kans om voor 800 man je ding te doen. Gaaf. Je krijgt tegelijkertijd de kans om door een jury te worden neergehaald. Minder gaaf.
Wat deed ik? Het is echt een dilemma. Ik koos er toen voor om de ervaring aan te gaan. Dat is gelukt. Daarover heb ik ook een heel stuk geschreven. Maar dat ons vak niet geschikt is voor een talentenshow is mij ook heel duidelijk geworden.
Dan Karaty en Chantal Janzen zaten in de jury. Samen met Gordon. Je kan je misschien voorstellen wat er gebeurde.
De kans om het publiek iets te laten beleven werd niet lang gegeven. Gordon kreeg de slappe lach en drukte op twee knoppen tegelijk. Dan lag ook te kronkelen onder tafel en Chantal bleef stoïcijns voor zich uitkijken.
In 1 seconde raasden er allerlei gedachten door me heen. Zoals “jullie hebben mij ervan overtuigd dat het leuk zou zijn”, en “dit is ronduit onbeschoft” en “zal ik er wat van zeggen” tot “ach, ze maken televisie”.
Ik bleef glimlachen en staan. Bedankte beleefd het publiek. Ik mocht af en dat was dat.
Terug naar het nu.
“Je weet hoe ik erover denk”, zei ik tegen Luc. “Al denk ik dat men in België beleefder is dan hier in Nederland. Dus als het niets is, dan zullen ze dat netter brengen lijkt me. En wie weet, jullie pakken het ook anders aan dan ik heb gedaan. Wat er ook gebeurt, het is een ervaring, dat is zeker.”
Luc en Kris besloten ervoor te gaan. Het resultaat zie je hier.
Belgiums Got Talent – Lachen is gezond!
