Gelotologie, de wetenschap van de lach ontknoping

Als het gaat om humor dan is de lach niets anders dan ontlading van spanning. In het vorige artikel schreef ik een mop die de spanning flink opbouwt. Er is wel een twist, maar dit is nog niet de clou van de mop.

Om de clou te illustreren moet ik je de volgende mop vertellen. Overigens kun je aan de tekst wel merken dat deze mop uit mijn kindertijd komt :-)

De man en de vrouw in de trein

Een man en een vrouw zitten tegenover elkaar in een coupé in de trein. Hij leest een krant en rookt een sigaar, zij heeft zo’n klein hondje op schoot.

“Meneer, wilt u alstublieft uw sigaar uitmaken?” vraagt de vrouw.

De man kijkt amper op van zijn krant en schudt zijn hoofd met een mompelend “nee.”

“Meneer, maakt u die sigaar alstublieft uit, dit is een niet-rokencoupé,” vraagt de vrouw nu wat dringender.

De man kijkt op en schudt wederom zijn hoofd. “Nee,” klinkt het nu wat duidelijker.

“Meneer, doet u die sigaar uit, anders doe ik het voor u,” zegt de vrouw zwaar geërgerd.

De man reageert niet meer en duikt verder weg in zijn krant.

Geïrriteerd staat de vrouw op, pakt de sigaar uit de mond van de man, draait het raampje open en gooit de sigaar naar buiten, draait het raampje weer dicht en gaat weer zitten.

Net zo geïrriteerd staat de man op, pakt het hondje van de schoot van de vrouw, draait het raampje open, gooit het hondje naar buiten, draait het raampje weer dicht en gaat ook weer zitten.

Bij het eerstvolgende station stormt de vrouw naar buiten en rent het perron af in de richting vanwaar de trein gekomen is. “Fifi, Fifi, waar ben je,” roept ze angstig.

En warempel, daar komt het hondje aanrennen. Wat denk je dat het in zijn bek heeft?

Denk hier eens over na? Wat zou het hondje in zijn bekje kunnen hebben?

Nee, het is niet de sigaar van die man. Het is het pingpongballetje uit het vorige verhaal.

Hahahaha.

Op dit moment lossen twee moppen tegelijk op. Het hondje leeft nog en het pingpongballetje heeft een bestemming gekregen. Reden genoeg om een lach tevoorschijn te toveren.

Bij de meeste moppen is het trouwens leuker als je het hoort. Met je stem kun je intonaties aanbrengen die niet te lezen zijn. Daarom heb ik de moppen ook voor je opgenomen :-)

Dit bericht is geplaatst in Werk, leven en spelen. Bookmark de permalink.