Taalvoutje

Ik werd erop gewezen. Een taalvoutje in mijn tekst. En niet een, zo’n taalfoutje komt vaker voor. Wat ik tegenwoordig kennelijk doe is de deetjes en de teetjes door elkaar halen.

Vroeger was ik een echte taalpurist. Het moest kloppen, anders kon ik bijna niet verder lezen. Ooit heb ik zelfs een abonnement op een blad opgezegd omdat het bol van de taalfouten stond. Ik kon de inhoud niet meer oppakken.

Dus ik ben blij dat iemand mij erop wijst. Zodat ik weer oplet. Want een tekst die bol staat van de taalfouten wordt minder serieus genomen. Gelukkig schrijf ik voor de lachwinkel, dat helpt.

Wat leren we bij de lachworkshop of de opleiding tot Laughter Yoga Leader? Als je een foutje maakt dan lach je. Je lacht niet zachtjes in je vuistje, nee, je lacht zo hard mogelijk en je wijst naar jezelf. Want een foutje is een gelegenheid tot iets moois.

Een foutje

  • laat je zien dat je iets nog beter kan doen dan je al doet
  • is een contactmoment met andere mensen
  • kan heel grappig zijn

Dus als je een foutje maakt, lach erom! Want een foutje is zo fout nog niet.

Dit bericht is geplaatst in Werk, leven en spelen. Bookmark de permalink.