Gedoe zo’n verjaardag.
Om te geven of om bij te wonen.
Je kent dat wel. Prototype.
In een kringetje van ooms en tantes zit je net naast die ene die in je oor schreeuwt en waar je kippenvel van krijgt.
De koffiepot pruttelt en na het tweede bakje krijg je last van je maag.
Je wil weg.
Bij mij is het nooit zo erg geweest, maar toch heb ik al lang geleden het vieren van mijn verjaardag afgeschaft.
Ik ga ook niet naar verjaardagen, alleen als ik zelf graag wil. Maar verplicht opzitten en pootjes geven, nee, dat doe ik niet.
Vandaag was mijn moeder jarig. Zij viert het ook niet echt. Dus we bellen. Een dag later ga ik daar een hapje eten. Gezellig, met z’n tweeën. Prima zo.
Ik pleit voor verplichtingloze gezelligheid. Gaan wanneer je echt zin hebt betekent voor de ander ook dat je er echt bent. Het scheelt weerstand, onrust en vooral gedoe.
Mam, via deze weg, van harte gefeliciteerd!