De 3 talen van de lach

Over de hele wereld reageren mensen verschillend op elkaar. We reageren alleen al anders op verschillende gebaren.

Wat dacht je van de duimen omhoog? Waar het in India, maar ook hier in Nederland, wordt gezien als een gebaar van waardering, zo is het in Griekenland een afwijzend gebaar en in het Midden Oosten zelfs een seksueel belastend gebaar.

Verder hebben we andere regels, gewoontes en gebruiken. Maar een ding is over de hele wereld gelijk. De lach. Eh, gelijk?

Uit Oxford Dictionairies

Uit Oxford Dictionairies

Nee, niet helemaal gelijk.

Een lach van een Japanse dame klinkt hoog en vlak terwijl de lach van een gemiddelde Amerikaanse man bulderend en laag zal klinken. Er zijn mensen die extravert bulderen en mensen die introvert glimlachen. Maar over deze talen hebben we het niet in dit stuk.

Wat zijn de drie universele talen van de lach? 

1 ontlading van spanning

Spanning bouwen we op verschillende manieren op.

Ten eerste gebruiken we fysieke humor, de bananenschil. Laurel & Hardy zijn meesters in het uitbeelden van de fysieke humor. Zij bouwen spanning op door de lange plank rond te laten gaan waarbij er net geen hoofden rollen, of de piano die steeds net wel een treetje hoger gaat. Op het moment dat het dan echt fout gaat dan moet je wel lachen, of je wil of niet. De opgebouwde spanning komt er met een diepe zucht uit, de lucht ontsnapt en als er veel lucht wil ontsnappen dan lachen we.

Ten tweede gebruiken we de intellectuele humor. In het verhaal wordt spanning opgebouwd. Op enig moment komt er een draai in het verhaal, het liefst volkomen onverwacht, en onze reactie kan niet anders zijn dan ontsnappende lucht, lachen. Behalve als je de clou niet door hebt, dan ga je denken en hoef je niet te lachen.

Ten derde lachen we ook onder andere spannende omstandigheden, zoals begrafenissen. De plechtigheid is vaak plechtig, hier wordt niet gelachen. Tenzij een van de sprekers een mooie anekdote heeft waarbij gelachen mag worden. Het afscheid nemen is vaak verdrietig. Maar zodra we de overledene hebben weggebracht en we zitten met z’n allen in de koffiekamer herinneringen op te halen dan horen we vaak veel gelach. De spanning moet eruit.

Rowan Atkinson maakt hier meesterlijk gebruik van.

2 contact maken

Een lach helpt ons om contact te maken met andere mensen.

Geef maar eens een glimlach aan een onbekende op straat. Het kan vaak niet anders of die persoon glimlacht terug. Als je elkaar kent zal dit nog gemakkelijker gaan, maar het werkt ook bij vreemden.

Goede vrienden lachen meestal vaak samen. Vrienden begrijpen meestal elkaars humor en ze vertrouwen elkaar waardoor ze de controle even kunnen laten varen. Zo ontstaat de slappe lach waarbij je uiteindelijk aan een scheve blik of een half woord genoeg hebt om weer dubbel te liggen van het lachen.

Geliefden lachen samen veel. Het is een uiting van je goed voelen, laten zien aan de ander dat je je goed voelt en dat je de ander waardeert. Je lacht om zijn of haar bijdrage in jouw leven, je wordt er blij en vrolijk van. Als je samen kan lachen en kan huilen dan kun je ook samen de wereld aan.

Tijdens de lachworkshops werken we met het principe dat als je samen lacht je gemakkelijker vrienden maakt. Want het blijkt niet de humor als initiator te zijn die nodig is om het gevoel van saamhorigheid op te bouwen, maar samen lachen is wat dit realiseert. Door hardop te lachen, net zoals goede vrienden dit doen, ontstaat al snel een gevoel van verwantschap en vertrouwdheid.

3 verbetering van je gezondheid

Naast alle fysieke voordelen, zoals een boost voor je immuunsysteem, een betere zuurstofopname, krachtigere stofwisseling en ontspanning van al je spieren, is het met name sociaal nog belangrijker geworden. In de jaren 50 werd er gemiddeld nog zo’n 16 minuten per dag gelachen, tegenwoordig is dit nog maar zo’n 7 minuten. Hoe meer welvaart, hoe minder we lachen. Creëren we daar de welvaart voor?

Welvaart vs lachen

Ok, deze grafiek is misschien wat overdreven. Maar we lachen echt minder met z’n allen. Een van de belangrijkste kengetallen die rondgaat is dat kinderen gemiddeld nog zo’n 300 keer per dag lachen tegen 15 keer van volwassenen. Maar ook bij die kinderen gaat dit aantal omlaag.

Kinderen ervaren steeds meer stress door eerdere toetsen op school, ze zitten veel meer binnen achter een telefoon, tablet of pc in plaats van dat ze buiten spelen en in een boom klimmen.

Dr. Madan Kataria bracht in de lachyoga met name het speelse element in. Want spelende kinderen hebben plezier. Spelende kinderen lachen. Dus ook volwassen mensen die weer contact maken met hun innerlijk kind of hun spelende zelf hebben meer plezier.

Als volwassene hebben we best een bijzonder SERIEUS leven. Met SERIEUS werk en een SERIEUS huishouden, een SERIEUZE relatie – soms met onze kat – en SERIEUZE hobby’s. Verder zitten we SERIEUS achter de computer en reageren we SERIEUS op Facebookberichten van onze vrienden.

Raar woord: SERIEUS

Toch hebben we enorme behoefte aan lachen. Wist je dat de tot tranen toe lachende smiley de meest gebruikte emoji allertijden is? We willen graag lachen en we willen graag zo hard lachen tot we tranen in onze ogen krijgen.

Wat we missen is het samenzijn. Want in je eentje lachen is heel lastig. Maar samen gaat het een stuk gemakkelijker.

Je bent van harte welkom bij de lachclubs in Nederland. Hier komen mensen met regelmaat de lach beoefenen en we verwelkomen heel graag nieuwe lachers.

Trouwens, als je wil zien hoe mensen alleen al “hahaha” verschillend schrijven op internet, lees dan eens dit leuke artikel >>

Dit bericht is geplaatst in Werk, leven en spelen. Bookmark de permalink.