Lachen is net topsport

Lachen is net topsportHeb jij dat ook? Soms wordt ik geraakt door iets wat ik hoor of zie. Dit weekend was het omdat ik naar de radio luisterde. Chiel Beelen liet fragmenten horen van het commentaar bij het schaatsen.

Omdat ik he-le-maal niets heb met sport heb ik geen idee meer hoeveel gouden en bronzen plakken we hebben gehaald. Maar de commentator leefde zo mee, was zo enthousiast en barstte bijna in juichen uit toen op een fractie van een seconde goud werd gehaald, dat ik erdoor geraakt werd.

Het was iets in zijn stem. Authenticiteit. Hoe mooi is het als iemand zo bevlogen is dat hij zo vol enthousiasme het luisterende publiek mee kan nemen in wat er aan de andere kant van de wereld in Peyongchang aan het gebeuren is. Zelfs ik leefde mee door de dingen die hij zei.

Wist je dat een echte slappelachbui bijna topsport is? Je spreekt zo ongeveer al je spieren aan, ook die spieren waarvan je het bestaan niet meer wist. Je maakt je natuurlijke doping, endorfine en dopamine, aan. Je voelt je fantastisch na het neerzetten van deze prestatie.

Lachen is ook topsport omdat je moet oefenen. Het gaat niet vanzelf om 5 minuten achter elkaar te lachen, dat is een topprestatie. Ik merk dat hoe meer ik lach hoe meer ik lach. Deze zin klopt. Ik wordt er steeds beter in.

Wat is voor jou topsport? Of wat betekent lachen voor jou?

Dit bericht is geplaatst in Werk, leven en spelen. Bookmark de permalink.