Wat? Lachen bij Holland’s Got Talent? Ja, dat klopt. Daarom schuift mijn blog met het tweede onderdeel van SMILE een maandje op. Eerst wil ik je vertellen wat er gebeurde.
Ik weet het, de foto is niet top. Ik moet nog leren om er florissant op te staan als ik mezelf fotografeer met m’n telefoon. Maar hier begon het allemaal.
Stop (stap 1 van SMILE)
Maandag 12 augustus, hét besluit om mee te doen aan Holland’s Got Talent. Zou het een leuk idee zijn om aan het programma deel te nemen? Waaat? Wat zeg je nou? Tja, je kan een keer op een idee gebracht worden. Er moet meer gelachen worden, en het publiek te zien lachen dat moet toch leuk zijn? Er is ook twijfel, is dit wel passend bij het programma? Tijdens een telefonisch contact stel ik deze vragen. Zij doen tenslotte vermaak en ik vind dat ik een vak uitoefen. Maar ja, ook zij denken dat het heel leuk zou kunnen zijn. En tegenwoordig nemen ze deelnemers niet meer op de hak beloven ze. Dus vooruit, ik meldde me keurig aan volgens de procedure en toog op 15 augustus naar Hilversum.
Motiveren (stap 2 van SMILE)
Na een half uur omgelopen te hebben op een onwillige telefoonnavigatie kwam ik moe en bezweet aan in een nog warmer studiogebouw. Gelukkig stond er water klaar. Een vriendelijke stagiaire begeleidde me naar de auditie-zaal en de dame die mij gebeld had ging mee naar binnen. Zij wilde dit ook wel meemaken. In de kale, saaie auditieruimte waren twee tafeltjes aan elkaar geschoven waar een viertal mensen de voorselectie deden. Ook zij zagen er wat moe en bezweet uit van de lange warme dag, maar ontvingen mij vriendelijk en enthousiast. Toch wil ik weten wat ze verwachten, hopen en zien in deze ‘act’ en ik leg uit dat het geen act is maar gewoon een vak.
Het werd een heuse auditie. Ik deed wat ik ook bedacht had te gaan doen met het publiek. Braaf deden ze de oefeningen mee en lachten zo hard dat een van de andere kandidaten zijn hoofd om de hoek van de deur stak om te vragen hoe het ging. Zij overtuigden mij ervan dat het echt heel leuk was en dat het op tv waarschijnlijk ook goed over zou komen, dus dat ik het vooral moest doen. Ik tekende.
Ik heb lang nagedacht over onze motivaties. Waarom doe ik het, waarom doen zij het? Zij doen het omdat ze graag diversiteit in hun programma willen en omdat ze graag publiek zien lachen. Ik doe het voor de oefening, 800 man laten lachen is een fantastische uitdaging. Daarnaast wil ik lachyoga en de lachworkshop op een hoger plan tillen in Nederland. Bekendheid is dan best handig. Of deze de juiste is dat zal blijken.
Inspiratie (stap 3 van SMILE)
Ik hoop collega’s te inspireren om groter te denken. Zichzelf niet klein te houden maar uitdagingen aan te gaan. Lukt het niet, dan heb je alleen je spieren getraind voor de volgende ervaring.
Ik wil graag mensen inspireren om meer te lachen. Ze bewust maken van de keuzemogelijkheid om de lach niet af te laten hangen van omstandigheden. Mensen geluk laten ervaren door te helpen hun eigen geluk te creëren. De lach is een hele korte en eenvoudige weg naar het ervaren van een gelukkig gevoel.
LOL (stap 4 van SMILE)
Zondag 1 september. Ik gedraag me cool en nuchter maar probeer mezelf af te leiden met veel werk. Het popt op in mijn hoofd als ik wakker wordt en als ik naar bed ga. Ik stel me voor hoe het is op het podium, terwijl ik er geen idee van heb.
Dinsdag 3 september. De dag van de opnamen. Ik wordt om 12 uur ’s middags verwacht samen met mijn “maatje achter de schermen”. Mijn publiek mag om half 2 komen. Verder heb ik geen idee wat er gaat gebeuren. Als ik dit schrijf is het 1 september.
Energie (stap 5 van SMILE)
Alles is energie. Ik realiseer me dat nu terdege. Wat je geeft is wat je krijgt. Ik neem een besluit en ga voor de volle 100%. Ik wil ervaring opdoen met een zaal met 800 mensen? Ik krijg de kans dus ik ga ervoor. Publiek geregeld, mijn leukste collega gaat met me mee achter de schermen en ik heb bedacht wat ik aan ga trekken, het moet gewoon lukken.
De show
4 september, alles achter de rug. Tijd om terug te blikken.
Op D-day braaf ruim op tijd waarna alles uit blijkt te lopen. Wachten, praten en lachen met een grappige deelnemer met een interessant apparaat, de meneer van het theater die buiten koffie staat te schenken en studenten van de de studentenvereniging uit Groningen. Gelukkig kwam Ellen, onze lachyogacollega, mij gezelschap houden en konden we samen verder lachen en wachten.
Een interviewtje met Robert ten Brink, daarna een interview met de cameraploeg, de studenten aan het lachen maken, alles voor de show. Andere deelnemers zien we ook voor de camera poseren, de papegaaien van de papegaaienmenner (of hoe heet zo iemand?) worden er onrustig van. Ons publiek mag door de uitloop ook nog een poosje langer wachten en wordt als een kudde de zaal in gedreven. Een voor een verdwijnen de deelnemers en komen niet meer terug. Ik vraag me langzaam maar zeker af of ik als laatste mag verschijnen. Nee hoor, ik ben niet zenuwachtig, maar moet toch wel vaker naar het toilet dan normaal.
Toch niet helemaal als laatste mogen we mee achter de coulissen. Daar is het nog even wachten omdat een van de deelnemers is flauwgevallen. Een ander laat zijn apparaat kapot vallen. Wat een toestand. Ellen en ik krijgen er de kriebels en de slappe lach van en Ellen wordt plaatsvervangend zenuwachtig, lief. Dan mag ik mee naar de coulissen waar Robert ten Brink me nog even aanmoedigt en met een zetje het podium op stuurt. In het volle licht staar ik naar de zaal en de jury.
Hoe het afloopt kun je misschien wel raden. Ook zij vragen zich af wat ik kom doen, het is tenslotte een vak en geen act. Ik kan het niet anders dan met hen eens zijn. Gordon brengt dit bericht op zijn eigen uitbundige wijze en Dan Karaty rolt van zijn stoel van het lachen. Chantal Jansen zit er redelijk stoïcijns tussen en kijkt me aan. Nog geen vijf minuten later worden we naar buiten begeleid. Het is klaar.
Op 26 oktober was de uitzending. Mijn facebookpagina stroomde over met enthousiaste en medelevende reacties. Duidelijk daarin is dat lachyoga geen act is, dat Gordon niet overal even goed scoort en dat mensen me een kanjer vonden. Fijn.
Wat zou jij doen?
Wat zou jij doen als je zo’n vraag zou krijgen? Ik weet dat ik vroeger afgehaakt zou zijn. Te onvoorspelbaar medium, niet zeker genoeg van mezelf, past dit wel bij wat ik wil, vinden zoveel mensen het wel leuk, wat denkt de jury, wat denken ze thuis, wat denk ik zelf, waarom zou ik het niet doen, waarom zou ik het wel doen, wat als het verkeerd gaat, wat als m’n collega’s het afkeuren, ga zo maar door. Gedachten genoeg die tegenspreken.
Ik ben benieuwd wat jij zou doen. Of wat je er van vindt dat ik ja heb gezegd. Wil je dit met me delen in het commentaarveld hieronder?
Jippie! De uitgever is super enthousiast. Het boek over Lachyoga wordt uitgegeven. We moeten nog wel even geduld hebben, pas in maart/april van 2014 verschijnt het in de boekhandel. Maar ik kan al wel heel trots laten zien hoe het eruit gaat zien.
Vakantie is een ideale periode om je bezig te houden met dit eerste deel van SMILE. Wanneer je op vakantie gaat dan stop je automatisch met de dagelijkse dingen en kun je daarvan relaxen. 
Ik had beloofd je op de hoogte te houden van het schrijven van het boek. Zoals je wellicht weet zijn er twee boeken ontstaan. Het schrijven is een behoorlijk proces. Waar gaat het over, wat willen mensen lezen, wat is de kern van het verhaal, hoe breng ik het over. Het barst van de vragen. Het eerste boekje is een how-to-do boekje over lachyoga en het tweede boek gaat over de kracht van de lach. Op 31 maart schreef ik dat het eerste boekje bijna klaar was. Half april stuurde ik het uiteindelijk naar de uitgever. En toen was het wachten geblazen.
Speciale avond voor lachyogadocenten en workshopleiders 
Ons sociale gedrag, hoe je met mensen omgaat, hoe je elkaar benadert, wat je wel en niet zegt en ook wanneer en hoe je lacht, wordt bepaald door een grote set ongeschreven regels. Voor het eerst worden de ongeschreven regels van de lach beschreven.
Voor bijna alles geldt: doe je het tien minuten dan verandert er al iets in je fysieke systeem. Als je tien minuten goed hartelijk lacht dan komt het hele scala aan voordelen uit de hoge hoed (endorfinen, meer zuurstof, actief, creatief, conditie).
